Het verhaal van Arlien: De enige zekerheid op dit moment is dat je niks zeker weet

De coronacrisis zorgt ervoor dat ons leven er anders uitziet. Ook dat van Arlien. Zij heeft altijd in de zorg gewerkt en is sinds 2,5 jaar met pensioen. Ik ben Emmelie en werk op de redactie van PGGM&CO. Ik spreek met Arlien. Een aantal maanden geleden maakten wij samen met haar een inspirerende video. Ze vertelde daarin hoe zij haar pensioentijd beleeft. En welke hobby’s en activiteiten ze nu allemaal doet. Deze week vertelt ze hoe ze haar pensioen in deze gekke tijd ervaart.

Nu probeer ik mijn tijd te vullen met leuke hobby’s

Kun je jezelf nog kort voorstellen voor de mensen die jouw video nog niet hebben gezien? ‘’Jazeker. Ik ben Arlien. Ik heb in Brabantzorg gewerkt als activiteitenbegeleider en ben nu met pensioen. En ja … Nu probeer ik mijn tijd te vullen met allerlei leuke hobby’s.’’

We hebben onze kleinkinderen niet kunnen ontmoeten

Ik vraag Arlien wat het grootste is wat er voor haar is veranderd tijdens de coronacrisis. ‘’De allergrootste verandering is dat we onze kleinkinderen niet konden ontmoeten. Zij wonen in Sydney en we zouden in april naar Bali gaan om elkaar daar te zien. Dat kon niet meer doorgaan en dat vonden we natuurlijk heel jammer.’’

Onze uitverkochte theatervoorstelling over eenzaamheid gaat niet door

‘’Daarnaast gaat onze theaterproductie niet door. En die gaat nou juist over eenzaamheid. We hadden de voorstelling zelf geschreven en het was helemaal uitverkocht. We hebben gelukkig nog wel een try-out gegeven. Maar de echte voorstellingen gaan nu niet door. Dat was wel even een tegenvaller. En het is nog onduidelijk wanneer het wel weer kan. Maar dat is met alles nu. De enige zekerheid is dat je niks zeker weet. En daar moet je mee leven.’’

Ik heb samen met mijn man het hele huis van binnen geschilderd

In de video vertelde je welke hobby’s je oppakt sinds je met pensioen bent. Hoe is dat nu? ‘’Nou, gelukkig kan ik veel nog wel doen. Ik klei nog steeds veel. Alleen kan dat helaas nu niet samen met mijn vriendin. Ik naai ook graag en ben meer gaan lezen om tussendoor écht even tot rust te komen. En ik wandel en fiets nog steeds. Alleen niet op zaterdag of zondag als iedereen eropuit gaat. En ik heb samen met mijn man het hele huis van binnen geschilderd. Dat mocht na 10 jaar ook wel eens gebeuren.’’

Dat zorgen voor anderen zit er nog wel in

‘’En ik probeer me ook wel voor de buurt in te zetten,’’ vertelt ze verder. ‘’Ik ben normaal gesproken nog vrijwilliger bij Brabantzorg. Dat gaat nu ook niet door. Maar ik breng onze oude buren af en toe nog wat eten. . En onze buurvrouw 2 deuren verder is alleen, dus die breng ik soms ook wat lekkers. Ja, dat zorgen zit er nog wel in! En het is ook fijn om te doen voor anderen.’’

Ik wil ook graag weer mensen ontmoeten en knuffelen

Tot slot vraag ik Arlien wat haar in deze tijd helpt om toch positief te blijven. ‘’Wat mij helpt … Nou dat positieve zit er gewoon in’’, zegt ze lachend. ‘’Ik ben heel positief opgevoed en het werd me zelfs weleens verweten dat ik alles omdraai in positiviteit. Maar natuurlijk denk ik ook wel eens ‘nu is het wel genoeg’. Ik wil ook graag weer mensen ontmoeten, praten en knuffelen! En van de televisie kan ik trouwens behoorlijk negatief worden. Omdat je daar letterlijk de hele dag door hetzelfde hoort. Dus wat mij helpt is om daar niet steeds naar te kijken. Maar dan bijvoorbeeld lekker te haken of breien. Het zit hem echt in de hobby’s.’’

Reageren

Reageer hieronder op het artikel. Je ingevulde voornaam is te zien bij je reactie.

Reactie

Heldt

Hoewel ik al 7 jaar met pensioen ben, ben ik actief in bestuursfuncties en in ons gezinshuis voor 1 jongere met een zorgvraag. Een belangrijke bestuursfunctie is bij een Euopese vereniging van organisaties in de zorg voor mensen met een beperking. Daarvoor had ik de afgelopen maanden naar Londen, Parijs en Brussel moeten gaan, maar dat ging natuurlijk niet door vanwege het corona virus. Dus moest het via digitale zoom vergaderingen. Op zich prima natuurlijk dat dat kan, maar je mist direct de persoonlijke contacten, het gevoel dat je een paar dagen los bent van het gewone bestaan en de sfeer in andere wereldsteden, waar je soms ook nog wel eens iets bezoekt, zoals een museum. De hele dag achter je computer zitten is ook niet alles. We voorzagen een niet-actieve periode en toen onze hond loops werd hebben we haar laten dekken. Voor het nieuwe honden-gezin hebben we een kraamkamertje in onze woonkamer gebouwd en een tuinhuisje - een enorm werk, maar ontzettend leuk om dit mee te maken; de komende week is het gezin er! En verder kan ik mijn kinderen in Amsterdam bezoeken; de 1,5 m samenleving in de stad waar ik woon in de provincie Utrecht wordt met een knipoog gehanteerd. Mensen lopen wel met een boogje om elkaar heen, maar dat is dan ook alles. Ook in de supermarkt is weinig verschil met een aantal maanden geleden, zij het dat ze het aantal klanten in het oog houden d.m.v. het aantal winkelwagentjes. En een praatje op straat bij het uitlaten van onze hond kan heel goed als je wat afstand van elkaar houdt. Daarbij is het contact met de buren veel leuker geworden, iedereen zoekt elkaar! En ja, geen bioscoop, theater en restaurant. Maar ik denk wel eens aan het spreekwoord 'Verandering van spijs doet eten!' en de uitspraak van Johan Cruijf: "Elk nadeel heeft z'n voordeel!".

H
Geplaatst op
27 mei 2020
Bets Beerten

nou ik heb bewust gekozen om op mijn kleinkinderen te passen omdat mijn schoondochter en zoon toch moesten werken (bij Apotheek en planner ) dit vond ik minder risico dan gaan te helpen in de zorg waar toch ook mijn hart voor open ging gr Bets Beerten

BB
Geplaatst op
17 mei 2020
ritaka

Ik heb het altijd fijn gevonden in het centrum van Amsterdam te wonen. Maar nu wil ik het liefst vandaag nog vertrekken naar een plek waar ik misschien wel even de straat op kan. Mijn man had de pech om een week voor de lock-down ziek te worden, een longembolie houdt hem, en mij dus ook, binnen: te gevaarlijk. We wonen in een buurt waar zo langzamerhand erg veel mensen dat afstand-houden niet interessant vinden. Overdag spelende kinderen, 's avonds joggende mensen, en nu het langer lichter blijft ook steeds later spelende kinderen, en erg veel jongeren die zichzelf onkwetsbaar achten en de straat als hun eigendom beschouwen. Aan herstel werken door een energie-verbeterende wandeling te maken kan alleen in de hele late avond. Bij gebrek aan voldoende bezorgmomenten moeten de boodschapen dan maar om 8 uur, voor 7-8 ben ik niet oud genoeg. (en niet wakker)(en AH heeft o.a. nog geen brood in de schappen). En dan weer snel naar binnen. We zijn gewend in huis te werken, als kunstenaars doen we dat al een leven lang. Maar even naar buiten kunnen zonder de hele tijd als een bange dief om ons heen te kijken om de hindernissen(=mensen) te ontwijken ..... dat zou veel zorg en spanning wegnemen, veel bijdragen aan gezondheid. Ik heb het overal waar ik kon uitgesproken en gemeld: RIVM/overheid, kranten en laatstelijk ook Artis dat weer open ging en waar de kinderen lekker rondrenden ... Tot nu toe zonder resultaat. In Barcelona kan het wel, dus hier misschien ook wel als de wil er is, of de tijd daarover na te denkn. Op termijn scheelt het waarschijnlijk ook nog eens erg veel in de ziektekosten want er zullen minder mensen lijden aan de gevolgen van achteruigtgang in conditie. En ga zo maar door. Ben ik een roepende in de woestijn?

R
Geplaatst op
15 mei 2020
Irma ter Beek

Ben sinds September vorig jaar met pensioen. Heb mijn pensioen naar voren gehaald met 65. Heb in de Kinderopvang gewerkt met veel plezier, maar 9 uur op een dag werken dat hield ik niet meer vol. Woon alleen, doe vrijwilligerswerk bij Dorcas kringloop en geef een ochtend vrijwillig schilderles in Zorgcentrum, geweldig hoe je mensen even uit hun wereldje van pijn en eenzaamheid kunt halen! Ben blij met de buurt kinderen die af en toe een praatje over het hek praten en mijn kinderen en kleinkinderen. Al dat begin ik nu erg te missen/ her knuffelen. Soms even een Coronadipje maar dan ook weer de wandelschoenen aan en op pad! Genieten van Natuur, vrijheid en een praatje op afstand. Mijn dochter moet thuiswerken, dus die is nu tijdelijk bij mij en werkt van hier uit, zo trekken we elkaar door deze crisis.Het belangrijkste is Gezondheid!👍🙋‍♀️

IB
Geplaatst op
15 mei 2020
C v Bree

Nou, geen oppasdag in de week en niet meer sporten of Engelse les. Maar wel de tuin opknappen, slaapkamer muren verven. Verder ben ik met pensioen, maar werk nu als ZZP VP wat meer als terminale thuiszorg. Maar niet bij coronapatienten. En ik had een vriendin met longkanker die helaas vorige week overleden is. Daar heb ik de laatste maanden veel tijd aan kunnen besteden en dat heeft me ook een goed gevoel gegeven. Dus nu op naar de zomer. En naar mijn kleinkinderen, ik mis de knuffels

CB
Geplaatst op
14 mei 2020
Margot

Ik ben door corona abrupt 3 maanden eerder met pensioen gegaan. Vele klussen die je uitgesteld hebt, dienen zich dan aan. Alleen ik zat gewoon om 9 uur achter de computer, mail te checken die er niet was. Ik had echt geen zin in al die kasten opruimen, archiveren en nog zo wat. Ik heb ook door het prachtige weer gekozen voor wat ik echt leuk vind nl.tuinieren. Lekker zaaien, schoffelen en buiten zijn en dat heeft mij echt door deze periode heen geholpen. Ik kon immers mijn 96 jarige moeder niet meer zien en ook de 2 vaste oppasdagen op mijn kleinkinderen vielen weg. Ook doe ik meer aan mijn uiterlijk, door al dat videobellen en niet naar de kapper kunnen, zag ik er erg grijs en flets uit, zo zag ik zelf op het scherm. Uitwasbaar kleurtje erin gedaan, toch maar wat make-up op en inmiddels de kledingkast opgeruimd met verborgen schatten.

M
Geplaatst op
14 mei 2020
C. van der Werff

Bij mij is het anders, mijn partner is in 2019 overleden en ik heb geen kinderen, broers of zusters. Toch ben ik niet eenzaam, breng de tijd door met zoals zo velen met lezen, klussen in en om het huis. Bel/app veel met (alleenstaande) vriendinnen. Ik heb nog een moeder van 95 jr, die n een verzorgingshuis verblijft, gelukkig mag ik haar nu 10 min pw als het weer het toelaat buiten op afstand zien. 2019 was voor mij een triest jaar met 2020 als vervolg, het is niet zoals ik mijn pensioen jaren dacht door te brengen, maar ik sla mij er door heen. Blijf allen gezond.

CW
Geplaatst op
14 mei 2020
Deuzeman, Klaas

Ik heb het verhaal gelezen en het komt mij bekend voor. Ik heb ook hobbies, maar de biljarts bv mogen we niet bezoeken. Dat zijn toch 3 dagen van de week. Het contact met mijn liefhebbende vriendin in Amsterdam laten we gewoon doorgaan alsof er niets aan de hand is. Maar we moeten overal op letten wat wel of niet mag en de Bos"s weten ook niet wat wel of niet mag. Alle provincies hebben verschillend beleid. Dat is verwarrend voor velen van ons ouderen. Maak 1(een) beleid en houd u daar aan. Dan helpt het ons verder. Verder gaat het goed met me hoor.

DK
Geplaatst op
14 mei 2020