Het verhaal van Bibi: Patiënten zijn angstig

Er is nog maar 1 longafdeling voor normale longzieken

Ik vraag Bibi hoe haar werk er nu uitziet. ‘’Ja, dat is heel erg veranderd. Ik werk in het Antoniusziekenhuis in Utrecht en Nieuwegein. De behandeling van coronapatiënten doen we nu allemaal in Nieuwegein. En dat betekent dat ik en het grootste deel van mijn collega’snu alleen in Nieuwegein werken. Er is nog maar 1 longafdeling voor normale longzieken. Ik heb nog wel spreekuren met patiënten, maar dat is allemaal telefonisch. Dat vind ik heel gek en moeizaam. Je ziet geen mimiek of emotie.’’

In het ziekenhuis staat de wereld op zijn kop

‘’Als je thuiszit en het nieuws kijkt, denk je misschien: waar heeft iedereen het over? Maar wanneer je het ziekenhuis binnenkomt staat de wereld op zijn kop. Je hebt ineens te maken met strenge beschermingsmaatregelen en de werkzaamheden op de afdeling zijn omgegooid. Ook de omgang met patiënten is compleet veranderd. Gesprekken met een mondkapje op gaan moeilijk. Patiënten zien alleen nog je ogen. En verder liggen ze daar helemaal alleen. Vorige week nog had ik een patiënt waarmee het heel slecht ging. We konden de echtgenote alleen videobellen. Dat maakt het heel onrustig. Toch went het wel, hoe gek het ook klinkt.’’

Patiënten zijn angstig

Hoe gaan je patiënten om met het virus? ‘’Ik merk dat veel mensen echt angstig zijn. Ik heb natuurlijk longpatiënten en die zijn extra kwetsbaar. Ze hebben veel vragen over de risico’s en wat ze nu wel en niet mogen. En dat is voor mij ook heel lastig. Want het is natuurlijk het veiligst om binnen te blijven. Maar je hebt ook mensen die een essentieel beroep hebben, bijvoorbeeld in de supermarkt. … dan is het niet aan mij om te zeggen je mag niet meer werken. Maar het beste advies is natuurlijk wel om thuis te blijven.‘’