Het verhaal van Jacqueline: Nu komt het pas binnen

Vier maanden lang volop in de corona

Hoe gaat het nu? “Sinds een aantal weken zijn alle locaties vrij van besmettingen en verdenkingen” vertelt Jacqueline. “Wij hebben vier maanden lang volop in de corona gezeten! Ik heb bewondering voor het doorzettingsvermogen van al onze medewerkers. Er is zo hard gewerkt. We hebben ook veel hulp gekregen van bijvoorbeeld flexkrachten en artsen in opleiding. Dat was echt heel fijn. Nu bezoek ik dagelijks medewerkers uit de verschillende teams om te vragen hoe het hen, familie en cliënten gaat.”

Nu komt het pas binnen

Jacqueline vertelt verder. “Medewerkers waren aan het begin van de crisis angstig, omdat er niet veel bekend was over het virus. En ik merk dat die angst nu weer terugkomt, want wat als het virus weer zo toeslaat? Collega’s uit de getroffen teams vertellen dat ze nog vaak denken aan de heftige situaties in coronatijd. Zoals de vele ernstig zieken waarvoor ze zorgden en overleden cliënten waarvan beperkt afscheid kon worden genomen. Veel collega’s gingen maar door. Nu is er meer tijd voor verwerking en komt het pas binnen. En tegelijkertijd staat iedereen ook klaar als het nodig is.”

Met elkaar praten is belangrijk

Hoe helpen jullie medewerkers hierbij? “Nou we zijn dus vooral met elkaar in gesprek. Daarom bezoek ik met de directeur de locaties. Ook zijn onze psychologen op verschillende manieren te bereiken. Je kunt ze een appje sturen, een afspraak voor jezelf maken, maar ook een teamconsult.  En het is heel belangrijk dat iedereen de juiste informatie krijgt. Een open deur, maar zo weet je wat er speelt.”

Het verantwoordelijkheidsgevoel ging heel ver

Wat valt je op in de gesprekken met medewerkers? “Cliënten of hun familie kiezen zelf een begrafenisondernemer. Mijn collega’s geven aan dat er een groot verschil was in de aanpak van die verschillende begrafenisondernemers. Ook hoor ik dat onze receptionistes een hele belangrijke rol hebben vervult op de locaties. Ze hielpen niet alleen boze en verdrietige bezoekers, maar waren ook een belangrijk informatiepunt. Verder vertellen veel collega’s dat ze zich door beschermende kleding op werk vaak veiliger voelden dan daarbuiten. Veel van hen zagen in die tijd geen familie of sliepen niet bij hun partner in bed. Bang om het virus te verspreiden. Ik realiseer me nu dat dit verantwoordelijkheidsgevoel heel ver ging.”

Een kennisbank met alle informatie

Hoe leren jullie van deze periode? “Ons crisisteam is 48 keer bij elkaar gekomen. De resultaten hiervan hebben we geëvalueerd op proces en inhoud. Deze vul ik aan met de gesprekken die ik nu voer. Neem bijvoorbeeld de begrafenisondernemers, onze ervaringen deel ik met hen. Zo leren zij ook van elkaar.  Daarnaast hebben we een kennisbank gemaakt waar medewerkers nu zelf informatie kunnen vinden. We gaven eerst elke dag een update met protocollen. Nu kunnen medewerkers kijken wanneer het hen uitkomt.”