1. Home
  2. Corona verhalen
  3. Het verhaal van Ria: Ik heb respect voor het engelengeduld van onze medewerkers

Het verhaal van Ria: Ik heb respect voor het engelengeduld van onze medewerkers

7 7 minuten lezen
Overzicht
  • 3 reacties
  • 39 vind ik leuks
Geplaatst door Emmelie op 25 mei 2020
Ik ben Emmelie en ik werk op de redactie van PGGM&CO. Deze week spreek ik met Ria. Zij is lid van het coöperatiebestuur van PGGM en is voorzitter van de Raad van Bestuur bij Cosis. Een grote organisatie die in Groningen en Drenthe zorg biedt aan mensen met een verstandelijke en psychische beperking. We praten over hoe Ria deze tijd ervaart vanuit haar rol als bestuurder. 

Als bestuurders zijn we heel druk met de maatregelen

Kun je iets vertellen over hoe je deze tijd ervaart? ‘’Ja, we hebben als Cosis veel vestigingen. Als bestuurders zijn wij heel druk met het uitwerken van de RIVM-maatregelen voor onze mensen en het bespreken daarvan, met beschermende maatregelen, het testen van medewerkers en cliënten, noem maar op.’’

We hebben veel contact met andere partijen uit de regio

‘’Verder hebben we contact gezocht in de regio. We hebben samen met een andere zorginstelling een quarantaine locatie opgezet. We overleggen met bijvoorbeeld de GGD, huisartsen en de VGN, de brancheorganisatie, over hoe we omgaan met alle maatregelen voor cliënten en medewerkers. En met onze financiers over de financiële consequenties.’’

De anderhalve meter maatschappij werkt echt niet bij onze doelgroep

‘’De maatregelen zijn nogal lastig voor onze cliënten. Vooral anderhalve meter afstand houden. Sommige mensen snappen dat gewoon niet. Hun hele ritme valt weg doordat een groot deel van hun dagactiviteiten niet meer doorgaan en ze geen bezoek krijgen. Deze veranderingen leveren stress en boosheid op.’’

Op één locatie hadden we veel besmettingen

En hoe gaat het nu met de medewerkers? Vraag ik Ria. ‘’Ja, voor hen is dat natuurlijk erg moeilijk. We hebben op één locatie niet alleen veel besmettingen onder cliënten gehad, maar ook onder collega’s. Dat was angstig voor medewerkers en cliënten. Het werken in beschermende kleding is wennen. En een aantal medewerkers was ook bang om besmet te raken. Of hebben familieleden die in de risicogroep vallen waardoor het voor hen extra spannend is.’’

Ik heb respect voor het engelengeduld van onze medewerkers

‘’Maar wat ik ook zie, is dat er veel saamhorigheid ontstaat’’, vertelt ze trots. ‘’Er is veel creativiteit en flexibiliteit. Medewerkers vallen voor elkaar in en verzinnen elke dag weer nieuwe dingen om met de cliënten te doen. Van goodiebags maken voor het ziekenhuis in Assen tot het met elkaar sporten in de tuin. En ik heb echt respect voor het engelengeduld dat onze medewerkers hebben met de cliënten.’’

Ouders kunnen hun kinderen weer zien in speciale ontmoetingshuisjes

Tot slot vraag ik Ria of er ondanks deze lastige tijd nog positieve dingen zijn die opvallen. ‘’Ja, we hebben in deze tijd een aantal mooie oplossingen gevonden. Het beste voorbeeld is beeldbellen. Dit werkt goed met onze cliënten maar ook zeker tussen collega’s onderling. Verder wordt ons nieuwe cliëntportaal nog actiever gebruikt om met familieleden informatie uit te wisselen. En we hebben sinds afgelopen week zelfs speciale ontmoetingshuisjes, waardoor ouders hun kinderen op veilige afstand weer kunnen zien. Dit heeft het Rode Kruis voor ons geregeld.’’

Reageren

Reageer hieronder op het artikel. Je ingevulde voornaam is te zien bij je reactie.

Dit formulier is beveiligd met reCAPTCHA en Google's Privacybeleid en Servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Reactie

  • Jan Schakel
    Natuurlijk moet je bij besmettingen en signalen daarvan meteen maatregelen treffen. Maar omdat mensen met een verstandelijke beperking er niks van snappen en een knuffel gewend zijn en gewoon nodig hebben, geldt voor contact met hen wat de Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland schrijft in haar bezoekregeling: Maatwerk op basis van inschatten van risico-niveaus en toepassing van het principe van risico-aanvaardbaarheid bij de betreffende personen inclusief de (naaste) familieleden. Dan moet aanvaard worden af te zien van de 1,5 meter afstand houden en ook moet logeren bij ouders of mentor worden toegestaan. Jan Schakel, ouder van een dochter met Down-syndroom in een lokale woongroep van 's HeerenLoo.
  • Anna Bont-Hartman
    Dag Ria, Ik heb onder " Liefs voor" in het Dagblad v/h Noorden verschillende berichtjes geplaatst voor WOZOCO Siertsheerd in Siddeburen. Hier heb ik ook verschillende leuke reacties over gehad zowel van de begeleiding als bewoners van de locatie. Ik kom daar als oud medewerker en vrijwilliger. Ook een keer langs geweest toen er cliënten jarig waren, dat was een hele leuke ervaring. In de Rode Kruis tent aan de Locatie Zonnelaan heb ik mij mogen inzetten als vrijwilliger van het Rode Kruis. Dit was een hele fijne ervaring en het voldeed prima aan de wensen zowel voor de cliënt als de familie. Mocht het ooit weer nodig zijn dan meld ik mij weer aan. Ik wens jullie heel veel sterkte en succes! Groet Anna Bont-Hartman
  • Diens Meenks
    Dag Ria, heel erg leuk om je via het blad van PGGM NOG EENS TE ONTMOETEN. een lange tijd geleden bij het CIZ. heel veel lieve groeten, Diens Meenks