1. Home
  2. Corona verhalen
  3. Het verhaal van Sunita: Dit doet de coronacrisis met de ouderenzorg

Het verhaal van Sunita: Dit doet de coronacrisis met de ouderenzorg

7 7 minuten lezen
Overzicht
  • 3 reacties
  • 16 vind ik leuks
Geplaatst door Richard op 19 maart 2020
Vooral voor ouderen en mensen met een kwetsbaar immuunsysteem is het coronavirus gevaarlijk. Deze tijd is voor hen dus extra spannend. Wat gebeurt er nu in de ouderenzorg? Ik ben Richard. Bij PGGM&CO werk ik als online marketeer. Mijn tante, Sunita, werkt als verzorgende IG in de ouderenzorg. Ik sprak met haar over de coronacrisis.

Cliënten maken zich zorgen

“Onze cliënten horen bij de risicogroep. Daarom maken zij zich extra zorgen.” Vertelt Sunita. Ze vertelt: “We moeten cliënten nu zoveel mogelijk isoleren. En dát merken de cliënten natuurlijk goed. Zo zijn bijvoorbeeld alle groepsactiviteiten geschrapt. En ook samen eten zit er voorlopig niet meer in. Ze leven nu erg afgezonderd. Daardoor voelen ze zich vaak erg alleen.”

We hebben bijna geen sociaal contact meer met onze cliënten

“Op dit moment voelt het alsof we van cliënt naar cliënt gaan. We doen ons werk maar hebben bijna geen echt contact meer met ze. Dat vind ik wel moeilijk hoor.”

Stuur een bloemetje of kaartje naar je opa of oma

Onze cliënten zijn zo afhankelijk van anderen. Nu misschien wel meer dan ooit. Boodschappen of buiten even een luchtje scheppen kan nu gewoon simpelweg niet. Verder merk ik dat ze zich erg alleen voelen. En dat is ook wel logisch.” Zegt mijn tante. Dan vraag ik haar: “Wat kunnen wij doen om te helpen?” Het is even stil voor ze antwoordt …

“Stuur een bloemetje of kaartje naar je ouders, opa of oma. Maak samen met je kinderen een tekening voor ouderen in het verzorgingstehuis om de hoek. Dat is ook aandacht. En dát maakt nu het verschil.”

Ik voel me nu vooral heel erg verantwoordelijk

Ik vraag aan mijn tante hoe zij als zorgverlener omgaat met het coronavirus. “Weetje Richard. Ik voel me vooral heel erg verantwoordelijk. Ik voel de druk op alle zorgverleners. Al mijn collega’s hebben het enorm druk. Dus ik wil er echt alles aan doen om niet ziek te worden zodat ik mensen kan blijven helpen.”

Dat landelijke applaus was echt geweldig!

Nederlanders spreken massaal hun waardering uit voor zorgmedewerkers. Wat doet dat met je? “Dat vind ik heel bijzonder. Ik merk als nooit tevoren hoe dankbaar mensen zijn. Ook cliënten! Ondanks dat we ze niet de aandacht kunnen geven die we hen graag willen geven. Ook dat landelijke applaus was echt geweldig! Dat doet wel wat met me. We zijn hard nodig. Juist nu.”

Hoe ga jij in deze tijd om met eenzaamheid onder cliënten in de zorg? Deel hieronder jouw ervaringen.

Reageren

Reageer hieronder op het artikel. Je ingevulde voornaam is te zien bij je reactie.

Dit formulier is beveiligd met reCAPTCHA en Google's Privacybeleid en Servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Reactie

  • Wilma
    Rare bizarre onwerkelijke werkelijkheid. Thuiswerken! Op afstand contact hebben met de mantelzorgers en je clienten. Clienten die soms niet weten wie je bent, want dat zijn ze immers vergeten. Uit de telefoongesprekken komt duidelijke naar voren dat ze de structuur van de week missen, de dagbesteding het bezoek van die mw ( ik dus) etc. Eenzaamheidgevoelens worden geuit. Kinderen die niet meer komen omdat de client meerdere onderliggende problematiek heeft. TV wordt niet gekeken, alleen maar ellende! Geen stemmen horen op een dag! gek, dat beklijft. Vergelijking met de oorlog, al vaak voorbij horen komen. Wat zou ik graag naar hen toe gaan, een arm om hen heen slaan, gezellig een bakkie doen, kletsen over koetjes en kalfjes.... zelf zit ik in een zelf gekozen isolatie, geen sociale contacten. weet een beetje hoe het voelt. maar als ik wil kan ik de auto starten en een stille plek op zoeken om bijv in het bos te wandelen. Dat stukje eigen regie heb ik nog, dat hebben onze ouderen met dementie niet! Mijn grote zorg is: Als het gewone leven weer zijn normale structuur krijgt, hoe is het dan met deze mensen met dementie? Ze worden nu niet geprikkeld, zijn lusteloos , geen initiatief etc. Hoe gaat het cognitief met hen? doelen die je hebt gesteld , samen met de client, kan dat nog? Thuisblijven wonen? Is nu het verpleeghuis dichterbij dan ooit tevoren? Weet niet wat ik aantref, maar daarover maak ik me zorgen. We zien de beelde op tv, over ic's, koelwagens? Maar wat er achter de deuren speelt bij onze ouderen, zien we niet.... Blijf gezond!
  • Elly Acke
    Ik werk als wijkverpleegkundige en kom bij huurders in de zorglocatie waarvoor ik werk. Met name maak ik me zorgen over alle ouderen die nu de gehele dag alleen in een stoel zitten met alleen de tv als afleiding. Ik begrijp dat we onze kwetsbare medemens moeten beschermen maar wat zijn de mentale en fysieke gevolgen als dit nog een paar maanden gaat duren. De verpleeghuizen en woonvormen voor ouderen zijn nu een week dicht en er is zoveel verdriet, eenzaamheid en niet begrijpen, zo schrijnend.
    • Gerdi Zarza
      Hallo Elly, Bedankt voor het delen van jouw zorg. Is dit initiatief mogelijk ook iets voor de ouderen op jouw werk? https://www.zorgwelzijn.nl/hallo-thuis-biedt-dagbesteding-via-livestream/ Sterkte in deze moeilijke tijd, als wij je kunnen helpen met informatie horen wij het graag. Met vriendelijke groet, Gerdi, PGGM&CO