Ik ben aan het dementeren, net als mam.

Net als mam

Eed maakte op een gegeven moment de opmerking: “Ik ben aan het dementeren, net als mam.” Dan gaan we naar de dokter, stelde ik voor. Maar volgens Eed kon die er niets aan doen… Klaar. Tot oktober 2012 maandag na een verjaardagfeestje iets gebeurde wat mij erg deed schrikken. Ik heb toen op advies van een nichtje direct contact opgenomen met mijn huisarts. In januari 2013 lukte het eindelijk om daarheen te gaan.

Grote vergeetachtigheid

Na de huisarts volgden heel veel onderzoeken en tests die ook thuis werden afgenomen door een verpleegkundige. De uitslag was ‘grote vergeetachtigheid.’ Toen werden we doorgestuurd naar de neuroloog. Via mijn werk in het ziekenhuis had ik nagevraagd welke arts hier het beste gespecialiseerd was. Toen wij bij hem kwamen begon de molen te draaien en vervolgens bleven die bleven maar draaien. Er kwam niets uit alle onderzoeken. Zelfs de neuroloog wist het niet meer. Ik gaf aan dat er wel degelijk wat aan de hand was en vroeg om een verwijzing naar Maastricht of Nijmegen.

U heeft Alzheimer

Toen waren er nog twee onderzoekmogelijkheden: de petscan en/of de ruggenprik. De ruggenprik werd eerst gedaan. En ja, daar kwam meteen de uitslag van de arts: “Sorry, ik heb geen goed nieuws, u heeft Alzheimer. Dat was in augustus 2013.

Vol vragen

Ik heb toen gelijk aan gegeven dat ik hulp en begeleiding wilde hebben. Verder moesten wij een maand later terugkomen met alle vragen. Vol met vragen gingen we naar huis. Wat doet dit met hem, met mij en met ons?

Daarover vertel ik jullie graag meer in het tweede deel van mijn verhaal. Mocht je vragen hebben over mijn verhaal. Stel ze gerust in een reactie hieronder.