1. Home
  2. Corona verhalen
  3. Update van Laurianne: Langzaam durf ik te geloven dat het beter wordt

Update van Laurianne: Langzaam durf ik te geloven dat het beter wordt

7 7 minuten lezen
Overzicht
  • 0 reacties
  • 103 vind ik leuks
Geplaatst door Amy op 26 mei 2020
Begin april spraken wij met Laurianne. Zij is IC-verpleegkundige bij het TerGooi Ziekenhuis. Afgelopen week belden we haar opnieuw om met haar te praten over hoe het nu met haar gaat. En hoe zij de afgelopen periode ervaren heeft.

Tijdsbesef ben ik een klein beetje kwijt

Hoe is het nu met je? “Goed! Ik heb het gevoel dat er weer wat ruimte komt in mijn werk. Het is minder druk dan eerst. En dat vind ik echt heel fijn. Het tijdsbesef ben ik door de drukte en het vele werken wel een klein beetje kwijt. Maar sinds een week merk ik echt een verschil op de afdeling. Heel langzaam durf ik te geloven dat het beter wordt.”

We hebben nu nog 1 afdeling waar coronapatiënten liggen

Waaraan merk je het verschil op de afdeling? “Onze IC-capaciteit hebben we tijdens de uitbraak verdubbeld. Van 2 naar 4 afdelingen. 3 van die afdelingen gebruikten we voor coronapatiënten. We merken nu gelukkig dat de bezetting afneemt. Zo hebben we nu nog 1 afdeling waar coronapatiënten liggen en 1 reserve-afdeling.”

Sommige patiënten liggen nu al 6 weken aan de beademing

“Het aantal patiënten neemt dus gelukkig af. In ons vorige gesprek vertelde ik dat patiënten soms wel 2 weken in kunstmatige slaap worden gehouden. Maar we hebben nu ook een paar patiënten die al 6 weken aan de beademing liggen. Dat gebeurt natuurlijk lang niet bij alle patiënten. Maar de kans bestaat dat een patiënt veel langer aan de beademing ligt.”

Achteraf was het te overzien. Dat weet je alleen niet als je er middenin zit.

Wat merk je aan collega’s? “We doen dit echt samen. Al 2 maanden. Vooral in het begin liep iedereen op adrenaline. Maar het werd wel zwaarder toen het langer duurde. De rek ging er langzaam een beetje uit. We raakten  ook lichamelijk vermoeid. En we wisten niet hoe lang we dit nog vol moesten houden. Dat was wel heel zwaar. Voor mij ook.Ik vroeg me echt af  ‘hoe gaan we ooit weer terug naar normaal?’ Achteraf was het allemaal nog best te overzien. Maar dat weet je niet als je er middenin zit.”

Het hielp dat ik verder toch niet echt iets kon doen

Wat helpt je in deze periode? “Door de lockdown kon ik vriendinnen niet zien en nergens heen na het werk. Het klinkt misschien gek. Maar dat heeft me geholpen. Ik hoefde niets. Ik plofte  na een lange dienst op de bank, zette Netflix aan en viel dan soms gewoon in slaap. Nu helpt het enorm dat de druk afneemt. Mijn dagen voelen weer wat normaler. Al wordt het voorlopig natuurlijk nog niet normaal. We hebben nog steeds een corona-afdeling waar je beschermende kleding aan moet.” 

Collega’s van de schoonmaak werden soms middenin de nacht uit bed gebeld

Zou je nog iets willen zeggen? “Mijn beroep heeft in de schijnwerpers gestaan de afgelopen weken. Maar we hadden het echt niet alleen gekund. Collega’s die werken in de schoonmaak werden soms middenin de nacht uit bed gebeld. In het mortuarium hebben ze wekenlang 12-uursdiensten gedraaid. Zonder hen kunnen wij ons werk niet doen. Zoveel mensen hebben zo ontzettend hard gewerkt. En doen dat nog steeds. Ook achter de schermen. Dus ook een groot applaus voor hen.”

Reageren

Reageer hieronder op het artikel. Je ingevulde voornaam is te zien bij je reactie.

Dit formulier is beveiligd met reCAPTCHA en Google's Privacybeleid en Servicevoorwaarden zijn van toepassing.