Mantelzorger Sylvia over de energie die ze haalt uit het zorgen voor anderen

Van dochter naar mantelzorger  

Toen Sylvia’s vader in 2016 overleed viel er voor haar moeder een belangrijke steun weg. Ze had ineens veel meer zorg nodig en dit kwam bij Sylvia terecht. Haar moeder woont begeleid bij een stichting voor mensen met een beperking, waar ze 24 uur per dag zorg krijgt. “Het zijn geweldige mensen die hartstikke veel voor mijn moeder doen. Maar er zijn steeds meer tekorten in de zorg, dus er wordt ook meer verwacht van het netwerk van de bewoners. Bij mijn moeder is dat heel klein dus komt dat op mij en mijn pleegouders terecht.”  

Samen op stap 

Sylvia gaat regelmatig langs bij haar moeder of neemt haar mee op stap. Van een doktersafspraak tot een dagje weg. “Ze is hartstikke dankbaar en vindt het heel gezellig als ik er ben. Ze koopt wel eens cadeautjes en is ook onwijs gek op haar kleinzoon. Het is heel waardevol om te zien hoeveel plezier het haar doet als ik langskom.”  

De steun onderling 

Sinds afgelopen zomer is Sylvia ook intensiever gaan zorgen voor haar schoonvader. “Hij heeft al ruim zeven jaar kanker en is nu uitbehandeld. Hij ligt thuis op bed en krijgt thuiszorg, maar het grootste deel van de zorg komt bij mijn schoonmoeder terecht. Mijn man en ik springen zo veel mogelijk bij, zodat zij even kan sporten of ontspannen. 

Hoewel deze periode zwaar is, haalt Sylvia kracht uit het samen doen. “Het afwachten vind ik het moeilijkst. Maar het is fijn om dit samen met mijn man te kunnen dragen. We praten veel en proberen er samen een weg in te vinden.” 

Het vervullen van een laatste wens 

Naast haar gezin, het mantelzorgen en haar werk als coördinerend verpleegkundige zet Sylvia zich één dag in de maand in als vrijwilliger bij Stichting Ambulance Wens. Hier helpt ze ernstig zieke mensen bij het vervullen van hun laatste wens. Ook haar schoonvader kon dankzij deze stichting een laatste wens in vervulling laten gaan: het bijwonen van de uitvaart van zijn zwager. “Ik ben toen zelf als verpleegkundige meegegaan. Hij kon op een brancard de dienst bijwonen en heeft daarna nog veel familie gezien. Hij vertelde later trots hoe ik hem vaker had geholpen. Dat raakte me en het was fijn om dit voor hem te kunnen doen.” 

Een klein gebaar maakt een groot verschil 

Tot slot heeft Sylvia een boodschap voor andere mantelzorgers: let goed op jezelf en geef je grenzen aan. Mantelzorgen kan ongezien je hele leven overnemen. Al help je maar een uur in de week, dat kan echt het verschil maken. Soms is het echt wel zwaar, maar aan het einde van de dag kun je wel jezelf in de spiegel aankijken en zeggen: ik heb mijn best gedaan.”