3 tips om minder snel boos te worden op je zieke partner

Door het lezen van artikel en zeker door de tips , voel ik mij minder schuldig bij het soms moeilijk aankunnen om steeds de zorgende te zijn binnen mijn relatie . Tips naar zelfzorg toe ( loop oververmoeid ) ga ik toepassen Ik besef nu dat mijn schuldgevoel onterecht is , dat de draagkracht afneemt. Samen er het beste van maken is steeds mijn prioriteit geweest , ik ga de draad weer opnemen. Dank ! Ik wou nog even meegeven dat " mij eenzaam voelen " de kop opsteekt . Weinigen beseffen wat " mantelzorger zijn " inhoudt .....

Als mantelzorger voor mijn moeder heb ik reeds professionele zorg ingeschakeld. Eindelijk een goede match voor huishoudelijke hulp en 1 goede match voor gezelschap. De andere ingeschakelde professionals voor gezelschap wisselen veel en ondanks dat gezegd wordt dat het niet aan het karakter en de handicap (doof en enig zicht met 1 oog) van mijn moeder ligt, vermoed ik dat wel. Gelukkig woon ik niet samen met mijn moeder, ik heb dus te doen met mantelzorgers die niet de afstand kunnen nemen die ik kan nemen door naar huis te gaan. Het blijft toch gevoelig liggen, omdat je als kind goed voor je moeder wil zorgen, en telkens teleurstellingen krijgt. De "controle" zorgen .. veiligheid regelen door gezelschap voor boodschappen doen (ze is 91 jaar) en koken te organiseren wordt afgewezen door haar drang naar zelfstandigheid. Ik heb dat maar los gelaten. Ondanks beginnende dementie schuif ik met ...aanvaardbare of niet te overkomen risico's. Wetend dat risico's horen bij het leven en zij zonder vrijheid en met haar driftbuien in een verzorgingshuis waarschijnlijk ook kort zal leven. Ondertussen nemen spanningen toe. Van mijn drie broers heeft al 1 enkele jaren geen contact meer en hebben de andere twee onlangs ook flinke aanvaringen gehad met mijn moeder. Ik weet ook dat ze over mij vervelende verhalen verteld. Maar dat ze tegenwoordig alles (wat grotendeels uit haar eigen verzinsels komt) ook nog eens zes keer in een half uur herhaald en waarbij ik alleen kan luisteren.. ze hoort mij immers niet en al schrijf ik op waarom haar verhaal niet klopt... het komt niet meer binnen. Haar karakter speelt daar ook in mee. Ze heeft al heel lang de verdeling in altijd en nooit en iedereen, daartussen is niets. En haar waarheid is de waarheid, ze chekt niet of een idee of gedachte waar is of dat een ander er net zo over denkt. Tegenwoordig herhaald ze iets zo vaak dat het haar eigen waarheid is en blijft. En vervolgens praat ze tegen A over B of C etc. wat soms desinformatie en verdeeldheid zorgt. Ik werk in de zorg en ik weet ook hoe het in verzorgingstehuizen soms aan toe gaat en daarom de inspanning om haar zo lang mogelijk thuis te laten wonen. Mijn broers weten weinig tot niets van ouderenzorg, mijn contact met hen is ook summier. Dus, nee, mijn moeder is niet mijn partner, maar sinds mijn vader is overleden in 1985 zorg ik wel extra voor mijn moeder en laat ik haar nu steeds meer los... over aan anderen. Ik heb t geduld van de wereld voor mijn cliënten, in contact met mijn moeder is het bijzonder lastig om respect en waardering te behouden. Als het lastig wordt ga ik maar weer weg. Dus is even mijn kant van mantelzorg die er ook is. Niet de partner van, maar de dochter van.